Opcje wyszukiwania (Strona 18 z 30)

Wcale nie tak prosto. ;p Myślę, że tak naprawdę liczą się tylko trzy rzeczy ? odpowiedni deck, umiejętności i kupa szczęścia. W sumie ciężko nawet powiedzieć w jakiej kolejności je ustawić, każdy z tych czynników może decydować o wygranej lub przegranej. Wybór talii to strasznie ciężka sprawa. Zwykle w każdym formacie jest taki moment (mniej więcej w połowie sezonu) kiedy wydaje się, że jest jedna dominująca talia, która jest w stanie wygrać z każdą inną tzn. ma matchup co najmniej 50% - 50%. Po krótkim czasie wychodzi jakaś kontra, później jeszcze kilka innych setów i okazuje się, że (jak co roku ;p) na koniec sezonu (czyli okres dużych turniejów, choćby OTP u nas)  wszystko z ?czymś? przegrywa. Duża loteria, trzeba wybadać trochę metę i potencjalne talie danego turnieju i przyjść z czymś statystycznie najpewniejszym; no i pamiętać, że ?consistency is king? ;p ? deck musi przede wszystkim ładnie się rozstawiać, nie przycinać się w dalszej grze, a także jednocześnie radzić sobie z atakowaniem i dociąganiem kart na kolejne tury. Samotne symulowanie startu decku po kilkadziesiąt razy i ćwiczenie przebiegu pierwszych paru tur to podstawa układania solidnej talii..

Jeśli chodzi o umiejętności ? z tym jest według mnie najłatwiej. Wystarczy ograć się z wybraną talią i używać głowy. Dzięki internetom mamy milion programów do testowania, możemy ogarnąć wszystkie swoje matchupy i jednocześnie nauczyć się skutecznie grać. Uważajmy na missplaye, planujemy wiele tur do przodu (ale musimy być szybcy, uwaga na upływający czas!) i powinno być dobrze. Często ważne są zagrania dla ściemy, mające odwrócić uwagę typu np. ładowanie innego pokemona po to, żeby rzucić jakiegoś Energy Switcha i zaatakować z zaskoczenia czymś innym. Takie rzeczy wygrywają gry, ale można się też nieźle przejechać.
No i później zostaje nam mieć dużo farta. ;p Czego nie złożymy i jak nie nauczymy się tym grać, zawsze możemy na ręce startowej trafić 2 Switche, 4 Energie i basica na starting hand vs. super rozstawiających się przeciwników. Z tego też powodu jestem ostatnio zwolennikiem gry do dwóch zwycięstw ? ten układ jest IMO sprawiedliwszy, nawet po słabszym starcie mamy szansę odrobić wynik.

Tutaj ciężko mi wybrać pomiędzy KMP, a Berlinem. Bardzo podobne turnieje ? na obu 2 miejsce, ogólnie bardzo dobrze poza meczami z ostatecznymi zwycięzcami zarówno w finale, jak i w swissie/grupie (wow, dopiero zdałem sobie z tego drugiego sprawę ;p), z którymi w obu przypadkach nie miałem praktycznie żadnych szans. Berlin był dużo większym turniejem, ale mimo tego na KMP zagrałem z 3 razy większą liczbą przeciwników z powodu systemu ?każdy z każdym w grupie?. Tak czy siak, wydaje mi się, że lepiej wspominam KMP ? mimo dużej różnorodności decków, z którymi musiałem się mierzyć szło mi super, atmosfera miodzio, no i eliminowanie kolegów w ćwierć i półfinale w Berlinie trochę mi go obrzydza. ;p

Prawda jest taka, że kozak z Niemiec czy Norwegii nie różni się niczym od kozaka z Polski. Ewentualnie mógłbym im zarzucić, że grają trochę bardziej na pamięć, są bardziej przyzwyczajeni do topowych decków. Ale to może być zarówno wadą, jak i zaletą. Rozkład graczy też jest identyczny ? jest jakieś 20% koksów, którzy grają bardzo dobrze i 80% reszty, która uczy się albo nie jest wybitna, ale w obecnych czasach w tej karciance każdemu może się jednorazowo udać dużo.
Odpowiedź brzmi: różnicy nie ma, nie brakowało by nam niczego. ;p Nie dają nam te POPy jak Hiszpanom i będziemy masakrować Europę i Worldsy. ;p

Bez zastanowienia ? Flygon lv. X zwany np. Stallgonem - http://bulbapedia.bulbagarden.net/wiki/Stallgon_(TCG) Ten deck to było coś niesamowitego ? ilość uzupełniających się w nim rzeczy sprawia wrażenie, że ktoś projektował karty i wydawał sety po to, żeby złożyć ten deck. ;p
Deck ma na celu zdeckowanie przeciwnika dzięki body Flygon Lv.X RR ? po każdej turze odrzuca topową kartę z talii przeciwnika! To już jest samo w sobie WOW, między każdą twoją turą przeciwnik traci dwie karty. Powtarzam ? dociąga jedną, traci dwie  Jakby tego było mało, Flygon lv. X ma darmowy retreat i mega atak snipujący za 150 w lv. Xa.
Flygona jednak nie tak łatwo wystawić, a w dwie tury mógłby paść. Jest jednak na to wyjście: z podłożonym Memory Berry PL (umożliwia używanie ataków poprzednich ewolucji) Flygon może używać ataku Trapinch SW (10 i blok retreatu za F) i blokować retreat aktywa przeciwnik.

Z kolei Palkia Lv.X P_DP i jej Power (razem z przeciwnikiem robicie sobie Catchera) w połączeniu z Body Flygona zwykłego (pokemony o typie energii podłożonej do Flygona mają darmowy retreat) umożliwia catcherowanie jakiegoś np. Claydol GE na benchu przeciwnika i zretreatowanie za darmo tego, co wycatcherował nam przeciwnik. WOW.
I do czego to prowadzi? U mnie Flygon lv. X na aktywie blokuje retreat i discarduje karty, a u przeciwnika jakiś Claydol czy inna szafa bije po minimum.

A co jeśli nie mamy czego wycatcherować? Zawsze mamy w tym formacie. Jeśli coś już nawet będzie nas trochę biło to mamy Nidoqueen RR który nas leczy i Premier Ball SF, żeby wystawić drugiego Flygona po KO pierwszego i bawić się dalej. Z kolei jeśli nawet nasze 10 co turę okazuje się przeszkadzać (przeciwnik jest cwany i nie wystawił dużo sitterów) możemy włożyć Unown K SW leczącego przeciwnika. Tak, leczącego przeciwnika. ;p Call Energy MD, Claydol GE, Uxie LA, Roseanne's Research OP8, Bebe's Search RR, Azelf LA itp. zapewniają super rozstaw. Nawet tak mała sprawa jak Roseanne (wyszukaj 2 basici, 2 energie lub po jednym) jest tu mega pomocna. Zwykle fakt, że wyciąga ona dowolne basic energie nie ma znaczenia ? tutaj musimy mieć po Powerze Palkii odpowiedni typ (1 z 3) energii, żeby Flygon dał nam darmowy retreat. Roseanne to zapewnia i jeszcze da nam jakiegoś basica.
Na popularne wtedy decki SP-kowe (same basici) mamy Mewtwo Lv.X LA, na którego one z kolei nie miały raczej żadnej odpowiedzi.

Jedyna kontra? Switch. Ile się zwykle grało? 1, max 2 ;p Dwa ataki od midgame?u, o ile Flygon żadnego Switcha nie zdiscarduje - Good luck.

Winię pecha ;p czterokrotnie brałem udział w OTP: donki (szybkie porażki - red.), dead drawy (martwe ręce startowe - red.) i tego typu rzeczy dwukrotnie nie dopuściły mnie do rundy finałowej; trzeci raz słabo wybrałem deck, a i trafiałem na trudnych przeciwników. W czwartym przypadku byłem trzeci (2013), także wyszło nieźle - dopiero w półfinale trafiłem na ścianę nie do przejścia w postaci Rexia i tragicznego matchupu (choć 3 z 4 Rare Candy w prize?ach nie pomagają, ale taki właśnie mój los ;p). Widocznie nie jest mi dane nigdy mieć farta do samego końca, bo tak naprawdę żadnego dużego turnieje (20 osób +) nie wygrałem nigdy, czy to w Polsce, czy poza.

Hmm.. Całe KMP to jedna wielka anegdotka. ;p Super był to turniej, nie dość, że ok. 20 gier w ciągu dnia to później jeszcze afterek. Najbardziej chyba zapadło mi w pamięć granie przy piwku w wojnę niechcianymi przez nikogo commonami z McLerem i Bartim.  McLer okazał się szulerem i nigdy nie wybaczę mu tych Nidoranów wyciąganych z rękawa.  Natomiast jeśli chodzi o sam przebieg turnieju to wybieram pamiętny pojedynek z Siedlec trwający 2,5 h z Sami-Wiecie-Kim (jak nie wiecie to tym lepiej dla was  ). U mnie Salamence DR + jakieś inne cuda vs Feraligatr N1-2 + Ludicolo DX. Potrzebne były przerwy na wyskoczenie do toalety. ;p Mega długi i zacięty mecz o zwycięstwo w turnieju, szczęśliwie wygrany.

Hehe, to chyba kluczowe pytanie na Naszej skromnej scenie. Kilka lat temu odpowiedziałbym, że przede wszystkim ciężką pracą nad własną talią, testowaniem jej, szukaniem różnych wariantów, odpowiedzi, co będzie najbardziej pasowało i co jest kluczowe, by nie oddać pola konkretnym taliom, które wiodą prym w lokalnej (tutaj patrz polskiej) mecie. Z góry mogę powiedzieć, że należy wykonać setki, może nawet tysiące pojedynków z różnymi graczami, ale także z samym sobą. Tak dokładnie, z samym sobą. Wcześniej gdy miałem dużo wolnego czasu poświęcałem go na symulowanie pojedynków mojej talii z najpoważniejszymi wówczas deckami, dzięki czemu nauczyłem się jak reagować na konkretne sytuacje, zachowania, jak się bronić i jak uderzyć w przeciwnika tak, by najbardziej bolało. Do tego trzeba mieć oczywiście szczęście. Przy obecnych formatach niestety do wygrania większego turnieju potrzeba tona szczęścia i bycie bezbłędnym. Każde złe zagranie może skutkować pożegnaniem się z turniejem i jedynie obserwacją graczy, którzy nie popełniali błędu, bądź też zaryzykowali i los się do nich uśmiechnął. Jeśli chodzi o sam turniej, ważna jest też koncentracja. Warto się nastawić, że będzie się grało do samego końca i wziąć ze sobą dużą butelkę wody, jakiś prowiant, najlepiej coś z mięsem (mózg potrzebuje bardzo dużo energii do pracy). Ważne jest też wyspanie się przed turniejem, dlatego zawsze uważałem, że gospodarze mają trochę łatwiej, bo nie muszą poświęcać energii na podróż. Do tego zawsze pomiędzy rundami próbuję się przewietrzyć, nie myśleć o pojedynkach i podchodzić z czystym umysłem do każdego meczu. Uważam, że nawet takie małe rzeczy pomagają w wygraniu OTP i innych dużych turniejów.

Ano, kilka turniejów się w życiu wygrało, ale że masę, to bym nie przesadzał   Szczerze mówiąc - ciężko wybrać, ale wydaje mi się (i to może być zaskoczenie dla wielu), że zwycięstwo w trzeciej edycji ZTP w 2011 roku ucieszyło mnie najbardziej. Oczywiście zwycięstwa na OTP, czy wygranie turnieju o boxa w Krakowie również mnie bardzo ucieszyły, ale jednak ZTP było pierwszym ?większym? turniejem na który pojechałem jako młody gracz, którego mało kto znał spoza warszawskiej sceny. Grałem wtedy pierwszą wersją PLOXa, a w finale zmierzyłem się z Adim, wtedy jednym z najlepszych zawodników polskiej sceny (2 miejsce na OTP 2010). Z wygranej bardzo się cieszyłem, bo było to pierwsze wielkie zwycięstwo i to nie z byle kim. Dziękowałem McLerowi, że ze mną pojechał i za te 10h spędzonych w pociągu i gadaniu o przeróżnych taliach, kartach, anegdotkach itp. itd. Puentą tego wyjazdu były gratulację od Nataku. Pamiętam, że kiedy przeczytałem wiadomość od niego to nie mogłem uwierzyć, że czterokrotny i aktualny mistrz kraju pisze do mnie z gratulacjami. W takich chwilach czujesz się pozytywnie doceniony i czujesz, że jesteś kimś liczącym się.

Niestety, ale to prawda. Nataku to niemal weteran polskiej sceny, a ja zasługuję już na miano doświadczonego gracza. Mimo tego nigdy ze sobą nie zagraliśmy, nawet treningowo. Na pewno jest to związane z licznymi przerwami i rozbratami z karcianką, jednak w końcu kiedyś powinno to nastąpić. Wracają do pytania, najchętniej cofnąłbym się w czasie do 2011 roku i rozegrał go w ówczesnym formacie, gdyż wtedy gra przypominała niemal partię szachów. Każdy miał swój plan na grę i próbował zadać ostateczny cios. Oczywiście, chciałbym zwyciężyć ten pojedynek, ale po ciężkiej walce i wielu zwrotach akcji. Gdyby przegrał, nie miałbym się czego wstydzić. Przegrać z taką legendą to nie wstyd.

Oczywiście, że są warte wszelkich pieniędzy! Takie turnieje to gratka dla prawdziwych fanów tej karcianki, ale także dla fanów Pokemonów. Po pierwsze, sama wielkość turnieju sprawia, że czujesz się jak w jakiejś świątyni. Masa dziwnych ludzi, różne języki, wiele talii, pomysłów na które sam byś nigdy nie wpadł oraz wszędzie, dosłownie wszędzie, najprzeróżniejsze pokemonowe gadżety. Atmosfera jest super, a napięcie sięga zenitu. Każdy stara się wypaść jak najlepiej, bo przecież nie przyjechał takiego kawału drogi na marne. Do tego dochodzi mała rywalizacja między nacjami, każda reprezentacja chce pokazać, że jest mocna, a w naszym przypadku dochodzi jeszcze walka o dostrzeżenie nas na arenie międzynarodowej. Naprawdę, polecam każdemu, kto się czuje na siłach i ma pieniądze, żeby pojechać. Zawsze się znajdzie ktoś, kto tak samo jak Ty chciałby uczestniczyć w takim wydarzeniu, dlatego śmiało trzeba pisać o każdej możliwości wyjazdu. Jest to warte wszelkich pieniędzy.

Hahaha, czemu z góry zakładasz, z resztą słusznie, że to PLOX? No kilka turniejów nią zagrałem, kilka też wygrałem i przede wszystkim dała mi zwycięstwo w OTP. Talia zdobywała nagrody, więc się podoba - to ważny argument, ale kluczowe jest to, jak przyjemnie się nią grało. Muszę przyznać, że to istne dzieło szatana. Talia która miała odpowiedź niemal na wszystko. Nie dość, że kontrolowałem wszystko co robię, to na dodatek część ruchów przeciwnika poprzez wyłączenia poke-powerów (ówczesne ability), które przez to były przewidywalne. Uważałem, że jeśli coś nie ruszy PLOXa na początku gry, to potem nie ma szans na odrodzenie. W dodatku Gardevoiry są bardzo ładne i bardzo miło się nimi grało Oto spis talii: http://ptcg.eu/?page=deck_otp2011 (tak, to nie błąd, kiedyś grywano na Stage 2 )

No to słuchajcie, wujek Końsko powie Wam kilka szczerych słówek. Po pierwsze wiadomo, trzeba trochę zainwestować. To jest gra karciana i można powiedzieć, że często się zmienia. Dlatego na początku warto zainwestować w dobre karty, które będą jeszcze grywalne przez długi czas. Wwarto zacząć od zdobycia ważnych Trainerów jak np. Professor Juniper, bez których nie ma mowy o dobrze skonstruowanej talii. Warto być śmiałym i pytać się starszych kolegów albo tych odnoszących sukcesy, by podpowiedzieli jak budować talie, jakie ruchy wykonywać, co jest najważniejsze, by mieć dobry set-up. Kolejną sprawą jest praktyka. Warto chodzić na turnieje, a po turniejach pomyśleć, co poszło nie tak, dlaczego nie wygrałem, co mógłbym zmienić. Przy obecnej dostępności internetu polecam również przeglądać strony związane z PTCG, jest ich mnóstwo. Jeśli macie facebooka, to dołączcie do grupy Virbank City Gym, gdzie większość zawodników światowej czołówki też się wypowiada. Pytajcie, komentujcie, podsuwajcie pomysły na naszym rodzimym forum ptcg.eu, które jest super i chwała tym na górze, że dali nam Keeshiego, który je stworzył i ludzi którzy się nim opiekują jak Kakel. Czerpcie radość z tego co robicie. Wiadomo, że czasami wypadnie tails i można zaklnąć pod nosem, ale tu chodzi o zabawę, dlatego bawcie się tym, a może i Wy będziecie przyszłymi mistrzami Polski, a może i świata